Znając już podstawowe akordy i rozmieszczenie dźwięków na gryfie gitarowym można z łatwością opanować wszystkie inne, już trudniejsze chwyty z poprzeczką oraz zacząć sobie improwizować.

Wystarczy zapamiętać kilka kolejnych rzeczy teoretycznych związanych z muzyką. To naprawdę nie jest wiele!

Bemol ( b ) – obniża dźwięk o pół tonu. Końcówka -es.

Krzyżyk ( #) – podwyższa dźwięk o pół tonu. Końcówka -is.

Od struny E1:

• akordy barowe durowe = poprzeczka + akord E (kolejne akordy: F, Fis, G, Gis, A, itd.)
• akordy barowe molowe = poprzeczka + akord e (kolejne akordy: fm, fism, gm, gism, am, itd.)

Nazwy akordów powstają od trzymanego pierwszego dźwięku w poprzeczce na strunie E1.

Od struny A5:

• akordy barowe durowe = poprzeczka + akord A (kolejne akordy: B, H, C, Cis, D, itd.)
• akordy barowe molowe = poprzeczka + akord a (kolejne akordy: bm, hm, cm, cism, dm, itd.)

Nazwy tych akordów powstają od trzymanego  dźwięku w poprzeczce na strunie A5.